web analytics

Wolfsbergen

Reacties zijn gesloten

Wolfsbergen is de derde en tevens nieuwste speelfilm van regisseuse Nanouk Leopold. Eigenlijk is het haar tweede film, aangezien ze het scenario nog vóór het scenario van Guernsey schreef. Het duurde echter lang voordat een omroep interesse toonde, waardoor ze eerst aan Guernsey begon. Die film verscheen in 2005 in de bioscopen en nu, twee jaar later, is Wolfsbergen er eindelijk ook; een film waarmee Nanouk Leopold opnieuw bewijst één van Neerlands beste en vooral interessantste filmmakers te zijn.

 

 

Wolfsbergen is een caleidoscopisch portret over vier generaties binnen één familie. Grootvader Konraad schrijft zijn dochter en zijn twee kleindochters een brief, waarin hij aankondigt te willen sterven. Iedereen binnen de familie heeft zo zijn eigen problemen en ieder van hen leeft op zijn eigen eilandje, maar door deze brief worden ze genoodzaakt hun eigen leven te analyseren om er achter te komen dat niemand meer écht met elkaar communiceert.

 

Afstandelijk
Communicatie, of liever het gebrek daaraan, lijkt de leidraad in de derde lange film van Leopold. Niet alleen in Wolfsbergen, maar ook in haar twee vorige films speelt dit een aanzienlijke rol. Waar het in haar eerste film, Îlles Flottantes, er nogal luchtig aan toe ging met betrekking tot de problemen van de drie hoofdrolspeelsters, werd het in haar tweede film, Guernsey, al een stuk serieuzer. Wolfsbergen lijkt het van deze eerste twee te winnen, omdat hier niet alleen gekozen is voor de afstandelijkheid tussen de personages, maar ook in het beeld zelf. Guernsey kende ook al een bepaalde mate van afstandelijkheid, maar niet in dezelfde mate als nu in Wolfsbergen tentoongesteld wordt.

 

Vreemdgaan
Waar deze afstandelijkheid in Guernsey perfect gedoseerd bleek, schiet het in Wolfsbergen nogal eens de verkeerde kant uit, waardoor je nu iets te vaak naar nietszeggende overpeinzing shots aan het kijken bent, zonder dat het je echt iets doet. De afstandelijkheid in de film zorgt enerzijds op sommige momenten voor een enorme fascinatie, maar anderzijds ook net te vaak voor een gebrek aan betrokkenheid. Het zijn vooral de toenaderingsscènes, waarbij het juist wel werkt. Vooral de badscène tussen Karina Smulders (één van de kleindochters) en Fedja van Huêt (de man van de andere kleindochter) is schitterend. Als twee kleine kinderen tasten ze elkaar af; vreemdgaan was nog nooit zo mooi.

 

 

Jack Nicholson
Het is jammer dat Leopold niet het niveau van het perfect uitgebalanceerde Guernsey weet te halen, maar dit neemt niet weg dat ze nog steeds één van de interessantste filmmakers blijft die we in Nederland rond hebben lopen. Ze is zowel een sterke acteursregisseur (al is het alleen maar om de scène waar Jan Decleir als tandarts, á la Jack Nicholson, satanisch uithaalt naar een klant), als een regisseur die op een onconventionele manier een verhaal interessant kan houden. Dat dit haar dit keer iets minder goed afgaat, is haar dan ook geheel vergeven.

 

Waardering:
***

 


 Wolfsbergen (2007)
 Regie:
Nanouk Leopold
 Scenario: Nanouk Leopold
 Producent: Stienette Bosklopper, Rudolf Mestdagh
 Camera: Richard van Oosterhout
 Muziek: Loek Dikker
 Montage: Katharina Wartena
 Met: Catherine ten Bruggencate, Piet Kamerman, Jan Decleir, Fedja van Huêt, Tamar van den Dop, Karina Smulders, e.v.a.
 Taal: Nederlands
 Duur van de film: 95 minuten / Kleur
 Distributie: A-Film
 Te zien vanaf: 23 augustus 2007

 

 

Reacties zijn gesloten.