“Nederlandse horror: driemaal is scheepsrecht”
Het getuigt van lef om als beginnend regisseur een uitgemolken genre aan te pakken. Het getuigt van nog meer lef om dit in Nederland te doen. Zwart water is het verrassende speelfilmdebuut van Elbert van Strien.
Nederlandse horror
In 2006 werd Dood Eind trots aangekondigd als de eerste Nederlandse horrorfilm. Het bleek een tegenvaller. Alle clichés werden uit de kast gehaald, en het acteerwerk was niet best. Kort daarna kwam het bloedfeest Sl8n8 uit. Was er een trend geboren? We hoorden niets meer van de Nederlandse horror, tot nu. En nu hebben we er een om enthousiast over te zijn. Ook in Zwart Water komen flink wat clichés uit het genre voorbij, maar regisseur Van Strien speelt met de conventies, waardoor het geheel fris en origineel blijft.
Christine erft het grote landhuis van haar overleden moeder, waar ze met haar man en dochtertje intrekt. Er blijken dingen te zijn gebeurd die ze liever geheim houdt. Hoofdpersoon is dochtertje Lisa, die merkt dat er iets niet klopt aan haar moeder als ze contact maakt met de geest van diens overleden zus.
Spanning en mysterie
Zwart Water is meer dan alleen horror en werkt daarom uitstekend. Van Strien zorgt ervoor dat je als kijker steeds net iets meer weet dan de personages, of juist andersom, waardoor plotwendingen nooit volledig uit de lucht komen vallen en de suspense voelbaar blijft. Cameraman Guido van Gennep (Oorlogswinter) heeft daar een grote bijdrage aan. Hij kan mooie beelden vangen, maar door met lenzen te spelen de sfeer goed claustrofobisch maken.
Barry Atsma heeft na De Storm en Komt een Vrouw bij de Dokter in korte tijd weer een grote rol te pakken, en het moge inmiddels duidelijk zijn waarom. Ook hier speelt hij zijn rol als bezorgde vader met schijnbaar gemak en laat hij zien dat hij veel te bieden heeft in de toekomst. De andere twee hoofdrollen zijn voor Hadewych Minis en de jonge Isabelle Stokkel. Ze zijn wat minder overtuigend, maar komen nog steeds prima met hun personages weg.
Zwart water blaast het dode genre van de horror weer wat nieuw leven in. Genoeg schrikeffecten en clichés voor de echte fan, maar ook voldoende uitgewerkt om er een degelijk drama van te maken. Een gewaagd regiedebuut, dat verrassend leuk uitpakt. We geven de Nederlandse horror nog een kans.
Waardering: ****
Zwart water (2010)
Regie: Elbert van Strien
Scenario: Elbert van Strien en Paulo van Vliet
Camera: Guido van Gennep
Producent: Claudia Brandt en Elbert van Strien
Montage: Elmer Leupen
Met: Barry Atsma, Hadewych Minis, Isabelle Stokkel, Els Dottermans, e.v.a.
Taal: Nederlands
Speelduur: 95 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 11 maart 2010
Best eng zo nu en dan, maar niet erg origineel. Maar dat hoeft ook niet perse als horrorfilm.
“Zwart water blaast het dode genre van de horror weer wat nieuw leven in.”
Let de schrijver wel op? Horror is al een tijdje helemaal terug. De ene na de andere horrorfilm is een grote hit en zelfs de arthouse staat er voor open. In Cannes draaiden een aantal horrorfilms zelfs in het hoofdprogramma
Deze film blaast dus niks nieuw leven in; het surft eerder mee op een golf.
@Sj: Als je de context van de gehele recensie bekijkt blijkt duidelijk dat ie wat dat betreft enkel de ‘Nederhorroror’ bedoelt.
Klopt. Maar het is wel een interessant punt, want waarom blijft de ‘Nederhorror’ zo achter, terwijl het genre zelf het hartstikke goed doet? Het lijkt erop alsof de financiers alles op ‘safe’ willen spelen. ‘Het past niet binnen het beleid’, wordt er dan gezegd (zie het interview met de regisseur).
Heb de film van de week gezien en vond het een goeie film maar het had toch nog wat meer uitgediept kunnen worden vond ik.