Voor regisseur Ben Sombogaart (1947) is Bride Flight zijn achtste speelfilm. Zijn debuut maakte hij in 1989 met de in Berlijn bekroonde jeugdfilm Mijn Vader woont in Rio. In samenwerking met productiebedrijf BosBros. regisseerde Sombogaart vervolgens nog enkele jeugdfilms en -series, waaronder Het Zakmes, Abeltje, Mijn Franse Tante Gazeuse en Dag Juf, tot morgen. In 2002 maakte de regisseur zijn eerste film over en voor een meer volwassen publiek; met De Tweeling wist hij niet alleen in Nederland veel kijkers te trekken en prijzen in de wacht te slepen, ook in het buitenland was de film een groot succes en werd ze zelfs genomineerd voor een Oscar. Kruistocht in Spijkerbroek (2006) bewees vervolgens dat Sombogaart in staat is een grote internationale film vakkundig en groots te kunnen regisseren. Met Bride Flight zet hij deze lijn voort. “Het onderwerp en de verhalen raakten me en met hetzelfde team waarmee ik De Tweeling maakte, wilde ik graag nog een film maken.

Het idee
Het idee voor de film ontstond nadat producent Anton Smit het originele polygoonjournaal over de ‘Bruidsvlucht’ onder ogen kreeg. Geboeid door wat hij zag, ging hij vervolgens op zoek naar meer materiaal over de vlucht en levens van de bruiden aan boord. Sombogaart: “Dat materiaal was er voldoende. Journalisten vlogen niet alleen mee met de race, maar zochten de emigranten in de volgende jaren en decennia ook op in Nieuw-Zeeland om te volgen hoe het hen verging.” De verhalen die de journalisten noteerden, waren voor Smit aanleiding scenarioschrijfster Marieke van der Pol aan het werk te zetten. “IDTV Film vroeg Marieke van der Pol voor het scenario en benaderde mij voor de regie. Ik was direct enthousiast. Het onderwerp en de verhalen raakte me en De Tweeling [die werd gemaakt met hetzelfde team; red] was een bijzonder prettige ervaring.”

Van der Pol ging vervolgens aan de slag met het materiaal en schreef een eerste scenarioversie. De opzet was direct duidelijk: de film zou niet slechts het verhaal vertellen van één iemand die de oversteek maakte, maar meerdere personen volgen. Na research in Nieuw-Zeeland zelf en gesprekken met jonge bruiden van weleer, werd het definitieve scenario geschreven, waarin veel verhalen uit de werkelijkheid verwerkt zijn. “De personages zijn fictief, maar belevenissen tijdens de reis en in het nieuwe land komen uit de werkelijkheid. Zo vertelde een vrouw dat haar man een oorlogsbunker had gevonden aan de weskust. Hij had de bunker gekocht en voor haar verbouwd tot een leuk woonhuis. Ze hebben er dertig jaar gewoond.

Emigratie
Sombogaart groeide op in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Na de oorlog was emigratie populair onder de Nederlanders en de regisseur herinnert zich dan ook nog verhalen die hij vroeger opving. “Die verhalen maakten veel indruk op me. Duizenden mensen die naar de andere kant van de wereld vertrokken en die je nooit meer terug zou zien. Toen leek het één groot avontuur. Later hoorde ik waarom die mensen wegtrokken.” Veelal waren de ingrijpende gevolgen van de Tweede Wereldoorlog, de Watersnoodramp van 1953 en de woningnood voor veel mensen de aanleiding te vertrekken naar een ander land en continent. In Bride Flight vinden we deze beweegredenen dan ook terug. “Voor jonge, ambitieuze mensen was hier weinig perspectief. Daarom gingen ze elders op zoek naar geluk.”

In de film volgen we dan ook vier personages die allen op hun eigen manier op zoek gaan naar ‘geluk’. “De hoofdpersonen zijn gelukszoekers. Ze willen een nieuw leven opbouwen in een ver land. Maar ze zijn ook op de vlucht voor hun verleden. De kern van de film is voor mij dat de levens van drie vrouwen en een man met elkaar verweven raken.”

Grote cast
Bride Flight kent met vier hoofdpersonages en een structuur waarbij men vanuit het heden terugblikt op het verleden een grote cast. De casting was volgens Sombogaart dan ook een ‘ingewikkeld proces.’ De jonge en oude acteurs moesten niet alleen qua uiterlijk op elkaar lijken, maar ook qua uitstraling en mimiek. Tussen de verschillende personages onderling mocht dit dan echter weer niet. Tot slot moesten ze ook nog allen goed bij elkaar passen en er een fijne chemie heersen. Uiteindelijk slaagde men erin een mooi stel acteurs en actrices bij elkaar te brengen. Naast een aantal jonge talenten, zoals Waldemar Torenstra, Elise Schaap, Karina Smulders en Anna Drijver, bestaat de cast uit louter grote namen: Willeke van Ammelrooy, Pleuni Touw, Petra Laseur en, last but not least, Rutger Hauer.

Rutger Hauer speelt de rol van de oude Frank, die het verhaal in gang zet. Zijn rol is klein, maar erg belangrijk. “Voor die kleine, essentiële rol zochten we een sterke persoonlijkheid, een acteur met een enorme uitstraling, die als het ware zijn schaduw over de hele film kon werpen.” Direct dacht men aan Rutger Hauer, die sinds Spetters (1981) niet meer in een Nederlandse film te zien was geweest. “Hij was ook meteen geïnteresseerd, maar wilde zich nog niet committeren. Pas in Nieuw-Zeeland, twee dagen voor zijn opname, zette hij zijn handtekening.” Het werken met een internationale ster omschrijft de regisseur als bijzonder. “Er hing een nerveuze spanning bij zijn opkomst. Maar de samenwerking verliep zeer prettig. Zijn kennis en ervaring zijn enorm. Hij bracht ook veel ideeën in, waarvan we verschillende hebben gebruik.”

Tijdloos
Voor de opnames week men onder meer uit naar Nieuw-Zeeland, het land waar een groot deel van het verhaal zich afspeelt. Ondanks de prachtige natuur, was het lastig geschikte locaties te vinden. “Oude dorpjes, straatjes en huizen waren bijna niet te vinden. Nieuw-Zeeland is een jong land dat niet zuinig is op zijn historie. Wat oud is, laten ze verrotten of ze breken het af en zetten er iets anders voor in de plaats.” Uiteindelijk is het de makers toch gelukt mooie en geschikte locaties te vinden. Het vele reizen had echter als voordeel dat er veel interesse ontstond van de plaatselijke pers. Hierdoor kwam de productieleiding in aanraking met mensen die waren meegevolgen met de Bruidsvlucht. “Ze kwamen met foto’s, kettinkjes, bedeltjes en de KLM-koffers van toen. Dat was heel bijzonder. Dat je merkte dat je een verhaal verfilmde dat werkelijk had plaatsgevonden. Dat de arena klopt en de mensen nog bestaan.”

Bride Flight is vanaf 16 oktober te zien in heel Nederland. Het laatste woord is voor de regisseur: “Bride Flight is een romantisch en meeslepend epos voor een breed publiek. Voor oudere kijkers zijn het tijdsbeeld en de historische gebeurtenissen herkenbaar, voor een jonger publiek de ervaringen van de drie twintigers. Het is een verhaal van alle tijden dat je raakt en ontroert, met herkenbare emoties en karakters.”