Dagelijks blikt actrice Anneke Blok, gast van het jaar op het Nederlands Film Festival, terug op een film uit haar oeuvre. Vandaag vertelt ze over Tiramisu, een film die de nodige gelijkenissen vertoont met haar eigen leven.

‘Tiramisu is de film die me het meest dierbaar is. Door het gegeven, het moment waarop de film gemaakt is en de thematiek staat de rol dicht bij me. Net als mijn personage was ik een net gescheiden actrice op een woonboot. Eén uitspraak van haar zal ik nooit vergeten: “We hadden alles, maar waren niet zuinig, als twee verwende kinderen. En nu we opeens met lege handen staan, zijn we verdrietig, boos en bitter. We begrijpen niet wat we fout hebben gedaan, en niemand kan het ons zeggen.” Op zo’n tekst kan ik de hele rol baseren.’

‘Paula van der Oest schreef de film speciaal voor mij. Zoiets gebeurt je misschien maar één keer in je leven. Haar enige voorwaarde: mijn woonboot moest als decor dienen. Behalve op mijn boot draaiden we ook in het theater van de Theatercompagnie, het gezelschap waarbij ik twintig jaar speelde. Veel collega’s uit de theaterwereld in de cast: het was dus op vele fronten bekend terrein.’

‘Toch heb ik nooit het gevoel gehad dat ik mezelf speelde, mijn rol voelde echt als een ander personage. Eén keer, toen we de openingsscène bij de voordeur repeteerden, liepen werkelijkheid en fictie opeens door elkaar. Mijn tegenspeler Jacob Derwig had vroeger een woonboot achter de onze, en nu zag ik de overbuurman denken: “Wat gaat de buurvrouw toch tegen haar oude buurman tekeer? En wat heeft -ie een rare bril op? Nou, die is ook veranderd sinds hij in Amsterdam-Zuid woont.”‘