web analytics

Interview Cyrus Frisch (deel 2)

Reacties zijn gesloten

“Ik heb het gevoel dat als het engagement al een rol speelt bij filmmakers, dat dit vaak op de tweede plaats komt.”

Komende donderdag gaat Oogverblindend, de nieuwe film van Cyrus Frisch met Rutger Hauer en Georgina Verbaan, in première. Afgelopen week spraken we uitvoerig met de cineast met als resultaat een tweedelig interview. Deel 1 werd gisteren gepubliceerd, waarin Frisch onder meer vertelde hoe hij Hauer zover gekregen heeft één van de hoofdrollen op zich te nemen. “Ik heb hem gemaild met in de kop van de mail: ‘interesse in een hoofdrol naast Georgina Verbaan met alleen je stem?’ Binnen tien minuten kwam het antwoord: dat is nog eens een uitdaging!”

Vorm
En een uitdaging was het zeker, want Frisch heeft met Oogverblindend opnieuw een film gemaakt die veel stof zal doen op waaien, maar meer nog; hij lijkt steeds meer films te maken die voor een groter publiek aantrekkelijk zijn. Frisch denkt zelf wel te weten hoe dit komt. “Tot nu toe interesseerde het me niet met wat voor gevoel het publiek de zaal verliet. Ik wilde mensen emotioneren en dat kon ook zijn doordat ik ze boos of  verdrietig maakte, maar nu wil ik ze ook vertederen op een liefdevolle manier.” De provocateur zoals we die kennen uit Vergeef Me, lijkt te zijn veranderd in een ander soort filmmaker. “Het is nooit mijn doel geweest om mensen te provoceren. Het gekke is dat de eerste tien jaar van mijn carrière wel alles zo werd geïnterpreteerd. Het was mijn bedoeling om in eerste instantie een spannende film te maken; mensen een ervaring geven die ze niet snel zullen vergeten en die ze ook niet vaak hebben gehad. En daarnaast wil ik altijd een geëngageerde film maken, iets dat echt ergens over gaat en waar mensen over na kunnen blijven denken. Deze twee doelen streef ik altijd na, zonder dat ik ooit het gevoel had dat ik daarin provoceerde. Ik heb nu wel het gevoel dat andere vormen als provocerend worden ervaren en dat ik daarvoor moet gaan oppassen. Ik ben me dit gaan realiseren, omdat ik nu films aan het maken ben waarvan ik het gevoel heb dat ze een veel groter publiek verdienen. Ik zie het positieve gevoel van Oogverblindend wel als een eerste stap naar het vinden van een vorm die voor een veel groter publiek toegankelijk kan zijn.”

Een film maken volgens de standaard regels heeft volgens Frisch grote nadelen: “Bij een film met een duidelijke structuur geef je het publiek heel veel handvaten om de film te kunnen plaatsen. Bijna alle filmmakers doen dit min of meer automatisch. Als je dit doet blijft een film minder lang hangen, omdat hoe beter kijkers de film snappen en hoe prettiger ze de film vinden hoe minder ze erover nadenken. Want het is te plaatsen en over andere ervaringen en herinneringen heen te leggen.” Met Oogverblindend wijkt hij hier duidelijk van af en met resultaat. Oogverblindend is een film, zoals we die weinig binnen de Nederlandse cinema kennen. Zeker omdat we in Nederland te weinig geëngageerde filmmakers als Frisch kennen. “Ik heb het gevoel dat als het engagement al een rol speelt bij filmmakers, dat dit vaak op de tweede plaats komt. Het gaat er dan toch om dat de film prettig is en dat het er mooi uit ziet. Al die bijzaken worden dan toch uiteindelijk hoofdzaak. Je vraagt tijdens het film maken veel energie van jezelf, maar ook van anderen. Ik voel het als een verplichting om daar echt iets nuttigs mee te doen. Wanneer je zoveel geld uitgeeft aan een product, hoe legitimeer je het dan in godsnaam aan jezelf, als je het niet heel belangrijk vindt om te doen? Veel filmmakers zeggen: ‘Ik heb niet de illusie dat mijn films de wereld verbeteren’. Dan denk ik: ‘stop dan gewoon met films maken’. Je verspilt dan al dat geld aan iets dat alleen nog maar als vermaak te duiden valt. Dat vind ik echt een schande. In Nederland valt het nog mee, maar als je kijkt naar mensen als Tarantino, dat is één van de meest talentvolle filmmakers ter wereld. Die geeft veel geld uit aan spectaculaire  films die helemaal nergens over gaan. Dat is toch volstrekte idiotie. De hoogste rechter in Amerika zou hem moeten verordenen dat hij zijn onpeilbare talent zou moeten gebruiken voor iets dat nuttig is.” Frisch lijkt tijdens zijn tirade jegens Tarantino echt kwaad, maar uiteindelijk verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. Wel schrijft hij op een papiertje met grote letters: ‘Tarantino berechten!’ Een leuk idee voor zijn nieuwe film.

Constructief
Voor Frisch’ nieuwe project lijkt geen berg te hoog. Voor World Problems Project heeft hij een wishlist van vijftig filmmakers gemaakt, waarbij het streven is om er vijf daarvan zover te krijgen dat zij meewerken aan dit project om rondom één van de grote mondiale wereldproblemen een speelfilm te maken. Frisch sprak onder andere met regisseur Mike Figgis (Leaving Las Vegas) over zijn project, die suggereerde dat hij hem in contact zou kunnen brengen met David Lynch: “Eigenlijk ben ik op zoek naar Tony Scott-achtige mensen, die een veel breder publiek kunnen bereiken. Ik denk dat Lynch ook helemaal geen interesse heeft om een handboek-achtige film te maken, zoals ik die voor ogen heb. Ik verheug me er wel op om Gaspar Noé – het enfant terrible van van de Franse cinema én fan van Vergeef Me – te vragen of hij een constructieve film zou willen maken. Die man heeft zo’n talent, maar hij gebruikt het voor bizar negatieve dingen.”

Een positieve film, die Cyrus Frisch met Oogverblindend heeft gemaakt. En we zijn nog niet van hem af. Gelukkig niet.

Oogverblindend is vanaf donderdag 27 augustus te zien in de Nederlandse bioscopen.

2 gedachten over “Interview Cyrus Frisch (deel 2)

  1. Interessante filmmaker die wat te vertellen heeft. Blackwater Fever vond ik erg goed, ben benieuwd naar Oogverblindend.

Reacties zijn gesloten.