“Nederland lijkt net één groot themapark.”
De afgelopen jaren werkte Digna Sinke aan een aantal documentaires, waaronder het Tiengemeten-project. Gedurende een lange periode nam de regisseuse de veranderingen van het landschap op het gelijknamige eiland waar. Afgelopen donderdag ging voor het eerst sinds zestien jaar een nieuwe speelfilm van haar in première. “Atlantis is zowel een maatschappijkritisch als een coming-of-age verhaal.”
Totstandkoming
Het feit dat het zestien jaar duurde voor Sinke een nieuwe speelfilm maakte komt niet door een gebrek aan interesse of inzet. Sinds haar laatste speelfilm Belle van Zuylen had ze al het idee voor twee speelfilms. Atlantis kon nu eindelijk worden gerealiseerd, maar haar scenario voor een politieke thriller heeft nog steeds geen groen licht gekregen. “Het is lastig alles financieel rond te krijgen. Bovendien krijgen filmfondsen door de jaren heen andere commissieleden en daarmee andere eisen, waardoor ik mijn plannen weer moet veranderen.”
Atlantis
Atlantis gaat over een jong meisje (Xenia) dat volwassen wordt in een streng gereguleerde maatschappij. Uitgekiende landschapsbeelden, die in Sinke’s documentaire Tiengemeten uitgebreid aan bod kwamen, zijn ook in deze film van belang. “Tegenwoordig is alles zo gereguleerd dat Nederland één groot themapark lijkt. Zelfs natuurgebieden worden opgedeeld in categorieën; er is steeds minder mogelijkheid voor spontaniteit. Het is mijn angst dat dit vroeg of laat volledig verdwijnt, daarom geef ik in Atlantis een uitvergroot beeld van een dergelijke maatschappij.”
Hoewel Atlantis duidelijk een maatschappijkritische inslag heeft, beseft Sinke wel dat een grote verandering niet mogelijk zal zijn. “Ik noem mezelf wel een anarchist, maar als iedereen dat zou zijn zou er een totale chaos ontstaan. Controle is belangrijk, maar een individu moet dicht bij zichzelf proberen te blijven en tussen de klippen doorzeilen. Dit heb ik zelf ook voor een deel aangehouden bij het maken van de film. Atlantis is niet streng gemaakt. Met een open instelling komt er altijd iets moois op je pad.”
Pitou Nicolaes en Xenia
Ook de hoofdpersoon in Atlantis bevraagt haar positie in de maatschappij. Xenia’s ontdekking van een nieuwe wereld (een eiland) zorgt er uiteindelijk voor dat ze als een sterker en zekerder individu in haar maatschappij staat. “Atlantis is dus een maatschappij-kritiek, maar ook een coming-of-age verhaal.”
De actrice die de film moet dragen is Pitou Nicolaes, een vijftienjarig meisje met geen enkele film op haar CV. Toch lijkt ze goed te passen in de rol van Xenia en weet ze het personage overtuigend neer te zetten. “Ze was precies wat ik zocht. Het selectieproces was lastig; ik wilde iemand die zichzelf was, geen mini-sterren. Pitou wist vaak precies wat ze wilde en ze kon haar personage gemakkelijk neerzetten. Het was een erg prettige samenwerking.”
Atlantis is vanaf heden te zien in de bioscoop.