“Het was erg spannend, maar na een paar dagen zonder camera wist iedereen zich goed aan te passen.”
Ze werkte mee aan de voor een Oscar-genomineerde documentaire The Story of the Weeping Camel en haar eigen documentaire 4 Elements werd drie jaar geleden genomineerd voor drie Gouden Kalveren. De veelbelovende regisseuse Jiska Rickels brengt nu haar tweede lange documentaire uit, Babaji: An Indian Love Story. Deze film won afgelopen week de Regards Neuf Award op het Vision du Reel festival in Nyon. “Het is een persoonlijk, maar universeel verhaal over liefde en dood.”
Barrières
De documentaire Babaji: An Indian Love Story gaat over een oude sjamaan in India, genaamd Babaji. Zijn vrouw overleed negen jaar geleden aan kanker en sindsdien daalt hij iedere dag af in een zelfgemaakt graf naast dat van zijn vrouw. Babaji, inmiddels 107 jaar oud, wacht op zijn dood om herenigd te worden met zijn geliefde. Rickels zag er een mooi en uitdagend verhaal in. “Het is een universeel verhaal over liefde en dood. Het was in het begin afwachten of Babaji mee wilde werken, en dat wilde hij gelukkig.”
De meewerking van personen die camera’s niet gewend zijn bleek in het begin een obstakel, niet geheel in de laatste plaats door de taalbarrière. “We hadden een tolk, maar moesten de eerste dagen evengoed veel aftasten. De mensen moesten wennen aan ons en de camera en wij moesten natuurlijk ook aan hen wennen. Het was erg spannend, maar na een paar dagen zonder camera wist iedereen zich goed aan te passen.”
Intimiteit
Door de stijl van Rickels wordt de camera vaak onderdeel van de ruimte, waardoor de kijker deel uit kan maken van de situatie. Dit kan voor problemen zorgen bij de personen die gefilmd worden, aangezien ze de camera en de filmploeg moeten negeren. “Met 4 Elements ging het vrij gemakkelijk; de mensen in Siberië leken wel geboren acteurs. Maar bij het maken van Babaji werd er heel anders gereageerd op de camera. Mensen keken vaak naar de camera, waardoor je de intimiteit verliest. Af en toe stonden omstanders vanuit de bosjes te gluren. Misschien komt het wel door de invloed van Bollywood in India.”
Ghobadi
Hoewel Babaji nog maar net in première is gegaan, is Rickels inmiddels druk bezig met de research voor een nieuwe documentaire. In Berlijn doet ze op het moment onderzoek naar de werking van geluid en muziek op de gemoedstoestand. Ook hiervoor zal er in het buitenland worden gefilmd, waaronder Turkije en Algerije. Toch is het maken van documentaires niet het enige wat haar bezighoudt. “Ik wil graag een keer een speelfilm maken. Het werk van Bahman Ghobadi is daarbij een inspiratiebron. Zijn omgang met geluid en het werken met non-acteurs spreekt me erg aan.”
Babaji: An Indian Love Story is vanaf komende donderdag te zien in de bioscoop.