Een interview met regisseur Job Gosschalk over Alle Tijd
Job Gosschalk werkte lange tijd als casting director, maar stopte een paar jaar geleden om te gaan produceren, en later ook regisseren. Nadat hij o.a. de televisieserie S1ngle maakte, komt hij nu met zijn eerste speelfilm. Alle Tijd, met Paul de Leeuw en Karina Smulders in de hoofdrollen, is een drama met een lichte toon. “De film is een soort ‘slice of life’.”
Wanneer is het idee voor Alle Tijd ontstaan?
“Ik ben begonnen met het schrijven van het script toen we bezig waren met de ontwikkelingen van Bloedverwanten. Toen ik iets over de helft was heb ik het laten lezen aan Jean van de Velde, en die zei dat ik er gewoon mee door moest gaan, dus dat heb ik ook maar gedaan.”
Wist u toen al dat u de film ook zelf wilde regisseren?
“In het begin ben ik daar nog niet zo heel erg mee bezig geweest, omdat ik juist bij mezelf dacht: laat ik nu eerst maar kijken of het lukt om een mooi script te maken, dat de moeite waard is om te verfilmen. Toen dat af was had ik wel al snel het idee dat als het verfilmd zou worden, ik het wel graag zelf zou willen doen.”
Waarom was dat?
“Ik ben natuurlijk niet een schrijver-schrijver, in de zin van dat ik er een opleiding voor gedaan heb. Als je dan iets maakt is het al snel iets dat te maken heeft met dingen die je zelf bezig houden. Ik kende de personages goed, ik wist wat ik wilde vertellen. Ik had ook al wat geregisseerd voor televisie. Ik vond dat als ik ooit een film wilde maken, het wel prettig zou zijn om dat met mijn eigen scenario te doen.
Hoe is het verhaal ontstaan?
Ik weet het eigenlijk niet meer. Ik ben begonnen met het schrijven van scènes die heel erg gingen over iemand met eigenschappen die ik zelf goed ken. Iemand die ervan houdt om te zorgen voor andere mensen en geconfronteerd werd met het lege-nest-syndroom toen zijn zusje het huis uitging. Naarmate die scènes vorderden begon er steeds meer een verhaal te ontrollen.”
Maar had u dan van tevoren geen begin, midden en eind bedacht?
“Nee, dat was mijn uitgangspunt nooit. Ik ben nooit begonnen met het idee om een film te maken. Ik had het schrijven daarvoor altijd aan andere mensen overgelaten, mensen die dat vakmatig deden. Ik begon toen zelf met het schrijven van scènes en het was juist omdat Jean me toen zo stimuleerde dat ik vond dat ik er ook een rond verhaal van moest maken. De film is daarom ook een soort ‘slice of life’. Hij bestaat uit belangrijke scènes – en wat minder belangrijke scènes – uit het leven van die hoofdpersonages. Langzamerhand kwam er steeds meer verhaal in en uiteindelijk lag er een script. Het klinkt misschien een beetje vaag, maar het was nooit vooropgezet zoals ik normaal gesproken zelf schrijvers begeleid voor film of televisie. Dan vertel ik ze altijd dat ze moeten beginnen met een synopsis, zodat je weet waar het verhaal naartoe gaat. Maar raar genoeg heb ik dat in dit geval niet gedaan.”
De film is dus eigenlijk min of meer ontstaan als een oefening om scenario’s te kunnen schrijven?
“Ja en ook wel omdat ik graag die scènes wilde vertellen. Ik merkte dat ik het leuk vond en dat ik behendig was in het tot leven brengen van die personages. Als je dan op een gegeven moment merkt dat het wat kan worden, dan ga je er op een andere manier naar kijken. De leukste periode was eigenlijk toen het nog helemaal niet bekend was dat het een film zou worden. Dan ben je nog heel vrij in je hoofd en maakt het niet uit wat andere mensen ervan vinden.”
Had u al meteen acteurs in uw hoofd?
“Toen ik wist dat ik ermee door zou gaan heb ik het wel echt geschreven op de acteurs, die het ook uiteindelijk allemaal zijn gaan spelen, ik heb er nooit voor hoeven auditeren. Ik wist wie ik wilde hebben. Die mensen heb ik het script laten lezen en die hebben gelukkig allemaal ja gezegd.”
Paul de Leeuw is een opmerkelijke keuze voor een drama, was dat een risico?
“Veel mensen denken dat, maar ik ben betrokken geweest bij de productie van Alles is Liefde en daarin was het voor mij al vrij duidelijk, vooral in de slotscène met hem en Daan Schuurmans in de auto, dat Paul in staat is om een hele mooie en integere rol neer te zetten. Dat viel misschien een beetje weg in het geweld van alle acteurs in Alles is Liefde, maar mij is dat heel erg bijgebleven. Ik vind Paul sowieso een heel prettig iemand om naar te kijken, het is iemand waar ik heel makkelijk van kan houden. Dat moest het hoofdpersonage ook hebben. Iemand waar je om kan lachen, maar ook iemand die een bepaald soort eenzaamheid over zich heen heeft. Ik kon me op een gegeven moment niemand anders meer voorstellen.”
Zijn er mensen van tevoren op tegen geweest?
“Er zijn wel een aantal keer vragen gesteld, maar het was ook niet meer dan dat. Ik begrijp het ook wel, omdat Paul natuurlijk veel te zien is en iedereen een mening over hem heeft. Er werd gevraagd of ik er goed over na had gedacht, en dat had ik. Mensen wisten toen over het algemeen ook wel dat ik niet van plan was om er nog iets aan te doen. Maar ik geloof dat iedereen al vrij snel pontificaal achter het idee stond.”
Alle Tijd komt deels uit uw persoonlijke ervaring met het verlies van uw zussen. Heeft dat de productie makkelijker of juist moeilijker gemaakt?
“Het schrijven heeft het denk ik vergemakkelijkt, het draaien kan ik niet echt zeggen omdat ik het niet kan vergelijken met iets anders. Ik heb er in ieder geval nooit tegenop gezien, het was een belangrijke drijfveer om de film te maken. Op een gegeven moment merkte ik dat er zo veel films kwamen over ziekte en dood, en dat ging allemaal op een hele zwartgallige manier. Ik wilde heel graag een film maken over mensen die van elkaar houden en die getroffen worden door het noodlot, maar dat het desondanks een lichte film blijft. Simpelweg omdat het in het echt ook niet gaat regenen als er iemand ziek wordt, dan blijft de zon ook schijnen. Ik heb ook heel erg specifiek niet alle violen aan laten zwellen op het moment dat het emotioneel werd. We hebben de hele tijd gezocht om op een soort lijn te blijven waarin het geestig, licht en verteerbaar bleef, maar ook serieus genomen kon worden.”
Alle Tijd draait vanaf vandaag in de bioscoop.