web analytics

Lover of Loser – Interview Dave Schram

Reacties zijn gesloten

“Soms voel ik me weer net een kind op de set.”

 

Hoewel Dave Schram in 1981 aan de Filmacademie afstudeerde als regisseur, regisseerde hij tot twee jaar geleden geen enkele film. Eind jaren tachtig besloot hij als producent aan de slag te gaan en was hij onder meer (mede)verantwoordelijk voor de succesvolle films Daens, Kruimeltje en Pietje Bell. Pas twee jaar geleden betrad hij voor het eerst, en niet eens gepland, de regiestoel. Met het frisse Timboektoe maakte hij bijna dertig jaar na zijn afstuderen aan de Filmacademie zijn langspeelfilmdebuut. Een jaar later maakte hij Radeloos en de afgelopen maanden nam hij Lover of Loser op. “Ik maak graag films voor een brede doelgroep.”

 

 


Vertrouwd
Ondanks de lange periode tussen het regisseren van zijn eindexamenfilm en de opnamen voor zijn eerste lange speelfilm, voelde de hereniging met het regisseursvak vertrouwd aan. “In eerste instantie vond ik het erg spannend. Het regisseren van een lange speelfilm is toch iets heel anders dan bijvoorbeeld commercials. Die spanning sloeg echter snel weer om in plezier en vertrouwen. Vooral het werken met kinderen vond ik erg leuk.”

 

Dat gevoel is wederzijds, want de hoofdrolspelers van Lover of Loser, naar het gelijknamige boek van Carry Slee, prijzen één voor één de ontspannen en plezierige werkwijze van de regisseur. Een speciale aanpak heeft Schram echter niet. “Ik vind het vooral belangrijk dat we een veilige en vertrouwde omgeving voor de kinderen creëren, zodat ze zich thuis voelen en zichzelf kunnen zijn.”

 

Plezier
Filmsets worden vaak gekenmerkt door een hectische en gestreste sfeer. Wie echter ooit op een filmset onder leiding van Schram heeft gestaan, weet dat het ook anders kan. Discipline en concentratie zijn geen middelen om iets te bereiken, maar doelen die door middel van plezier, veiligheid en vertrouwen worden gecreëerd. Tussen de opnamen door is Schram als een vader en goede vriend voor zijn jeugdige acteurs en worden er foto’s gemaakt, grappen uitgewisseld en vriendschappelijke schouderklopjes uitgedeeld. “Ik voel me erg thuis op en set en blijf altijd rustig. Het heeft geen zin om te gaan stressen en haasten. Er moet een goede sfeer heersen, dan komen de resultaten vanzelf. Soms voel ik me ook weer een kind op de set. Zeker wanneer we stuntscènes opnemen. Dat is erg leuk om te kunnen en mogen doen.”

 

Boodschappen
Lover of Loser is, net als de voorgaande films van Schram, een verfilming van een boek van Carry Slee. Naast haar beeldende schrijfstijl prijst de regisseur de thematiek van haar werk. “Het is belangrijk dat thema’s als anorexia, drugs en loverboys ook voor de jeugd toegankelijk worden gemaakt. Slee doet dat in haar boeken en wij maken daar dankbaar gebruik van.”

 

Schram is hierbij niet bang te belerend of moraliserend te werk te gaan. “Dick Maas zei ooit: ‘boodschappen doe je maar bij Albert Heijn.’ Ik ben het daar niet helemaal mee eens, maar we leggen er niet de nadruk op. We verpakken ze in een vermakelijk jasje en proberen de juiste balans te vinden.”

 

Breed publiek
Met Timboektoe en Radeloos bewees Schram goed om te kunnen gaan met educatieve thema’s en een breed publiek te kunnen boeien. Beide films werden goed bezocht, ondanks de zware dramatiek. “Film is directer en meer confronterend. Het drama moet dus minder groot, anders wordt het al snel over-the-top. Het is moeilijk om zware boodschappen zo te benaderen dat ze geloofwaardig en niet te hard zijn.” Hierbij zoekt de regisseur naar de juiste balans, om een zo breed mogelijk publiek te bereiken. “Het gaat erom de juiste balans te vinden. Ik maak graag films voor een brede doelgroep. Het heeft niet veel zin als je een goede film maakt die maar vijf mensen in een klein achterafzaaltje zien.”

 

Lover of Loser draait vanaf 2 oktober in de Nederlandse bioscopen. Lees ook ons setverslag en de interviews met Carry Slee, Maria Peters, Martijn Lakemeier en Claire Bender.

 

3 gedachten over “Lover of Loser – Interview Dave Schram

  1. Het is inderdaad belangrijk dat dit soort films gemaakt worden. Juist door ze voor een brede doelgroep te maken kun je een boodschap naar zoveel mogelijk mensen over brengen. Toch ben ik het ook wel met Dick Maas eens. Op Dickmaas.com staan zijn nieuwe filmplannen en wie de moeite neemt om de synopsissen van die plannen te lezen, ziet inderdaad dat hij boodschappen niet in zijn films verwerkt maar bij de supermarkt haalt. Om het even of dit nou de Albert Heijn is, of niet. Dat daar tegenover een bedrijf staat als Shooting Star Filmcompany is des te belangrijker voor het evenwicht. Maar dat evenwicht zou er alleen zijn als iemand nou eens geld geeft aan Dick om zijn wilde en schitterende plannen te verwezenlijken.

Reacties zijn gesloten.