“Het is wel even een soort van tropentijd: ontzettend leuk, maar ook heel druk.”
Tekende Maria Peters bij de eerste Slee-verfilming Afblijven nog voor zowel scenario als regie, voor de latere films schreef ze enkel het scenario en liet ze de regie over aan vak- en echtgenoot Dave Schram. “Zowel verantwoordelijk zijn voor het scenario als voor de regie betekende een hoge tijdsdruk. Dit werkt veel prettiger. Al begint het ontzettend te kriebelen om weer zelf te gaan regisseren.”
Dynamiek
Na Afblijven, Timboektoe en Radeloos is Lover of Loser alweer de vierde Slee-verfilming in vier jaar tijd. Gezien de constante en hoge bezoekerscijfers in de bioscopen lijkt het publiek nog geen genoeg te hebben van de Slee-films. Integendeel zelfs; voor Radeloos werden meer kaartjes verkocht dan voor Timboektoe. Een grote kracht van de films betreft de zichtbaar stijgende lijn en de zowel film- als verhaaltechnisch dynamische en afwisselende aanpak. Peters: “We zoeken steeds naar een boek dat afwijkt van het vorige dat we verfilmd hebben, anders krijg je als kijker en maker het gevoel dat je steeds hetzelfde aan het doen bent.”
“Het geluk met de boeken van Carry is dat de onderwerpen steeds verschillend zijn. In Afblijven draaide het om drugs, in Radeloos anorexia. Lover of Loser gaat over loverboys, wat momenteel een zeer actueel onderwerp is. In vergelijking met de vorige films wordt deze spannender en actierijker. In het boek zitten achtervolgingen en gevaarlijke reddingsoperaties. Dat vonden we nu weer een uitdaging om te maken.”
Wisselwerking
Na drie films verloopt de samenwerking tussen Slee, Peters en Schram nog altijd uitstekend. De drie geven elkaar veel vrijheid om het optimale uit het boek en scenario te halen. “Tijdens het schrijven laat Carry me helemaal vrij en dat is erg fijn. Zeker nu we met de vierde bezig zijn merk ik hoe fijn dat van haar is, want voor hetzelfde geld zou ze continu op mijn vingers kijken; het is immers haar boek.”
Als het scenario eenmaal geschreven is, vertaalt regisseur Dave Schram dit naar het witte doek. Dat Schram en Peters in het dagelijkse leven als man en vrouw door het leven gaan, ziet de scenariste alleen maar als een voordeel. “Dave komt ’s avonds wel eens naar me toe om te vragen of we dat ene zinnetje niet kunnen schrappen of iets niet nèt iets anders aan moeten pakken. Dat werkt prima. Als je te veel complete scènes weg zou laten, kan de hele structuur in duigen vallen. Bovendien heb ik altijd het idee dat je in de montage nog veel kunt repareren.”
Lover of Loser
Eén van de meest opvallende aspecten aan ‘Lover of Loser’ betreft het feit dat het een zogenaamd ‘Your choice’ boek betreft. De lezer bepaalt zelf hoe het verhaal afloopt. Bij een film is deze aanpak onmogelijk, waardoor Peters zelf een keuze diende te maken tussen de eindes die Slee haar lezers bood. “Ik heb de dingen die ik leuk vond in één verhaal gestopt. Carry liet me daar helemaal vrij in. Ze leest wel altijd bepaalde versies van het script en geeft daar dan commentaar op, maar dit zijn altijd kleine dingetjes.”
“Na de eerdere films was ik erg blij dat dit boek een meer eenvoudige verhaalstructuur heeft. Bij de vorige films, Afblijven uitgezonderd, was het steeds een strijd om het verhaal goed af te ronden. Je merkt wel dat je enige handigheid krijgt nu je er al een aantal jaar zo intensief mee bezig bent, maar het blijft toch altijd een puzzel om van iets een goede filmscène en een mooi, afgerond verhaal te maken. Ik heb in Lover of Loser toch wel een aantal dingen veranderd die ik te ver vond gaan, zoals de rol van Eva’s stiefvader bijvoorbeeld. Dat vond Carry gelukkig ook goed.”
“Ik vind niet dat alles goed moet eindigen of braaf moet blijven, maar aan het eind moet hoop gloren. Je moet kinderen hoop geven. Als er geen hoop is krijgen we allemaal treurige mensen. Als ik zoiets hoor als met afgelopen Koninginnedag in Apeldoorn, dan denk ik ‘wat is er misgegaan?’. Want er is iets misgegaan, dat is duidelijk. En daarom vind ik dat er, zeker voor kinderen, altijd hoop moet zijn. ‘Hoop doet leven’, zegt men wel eens. Daar ben ik het helemaal mee eens.”
Kracht
Carry Slee wordt vaak geroemd om haar beeldende manier van schrijven en het vermogen het jeugdige publiek op een vlotte en vermakelijke wijze in aanraking te brengen met hedendaagse maatschappelijke problemen. Peters onderschrijft deze lezing. “Ze behandelt mooie thema’s in haar boeken en weet deze goed te verpakken. Ze legt er geen grote nadruk op, door de problemen te verpakken in herkenbare omstandigheden voor de jeugd. Niet voor niets staat in vrijwel elk boek een love-story centraal. Dat is namelijk toch datgene waar de jeugd op die leeftijd écht mee bezig is. Carry doet dat heel knap en ik maak daar dankbaar gebruik van in mijn scenario’s.”
Regiestokje
Naast het schrijven van scenario’s voor succesvolle films heeft Maria Peters de afgelopen vijftien jaar ook veel box-office hits geregisseerd. Onder meer Kruimeltje (1999) en de twee Pietje Bell films komen van haar hand. Opvallend is dat al haar films voornamelijk op de jeugd gericht zijn. “Ik begon destijds met De Tasjesdief en ik vond het ontzettend leuk om te zien hoe kinderen helemaal opgaan in een film. Volwassenen kijken vaak meer als een buitenstaander, terwijl jonge mensen zich vaak echt in een ‘echte’ wereld wanen. Ik had me dat tot dat moment nooit gerealiseerd en toen ik dat meemaakte merkte ik hoe verslavend zoiets werkte. Het is toch geweldig als kinderen helemaal opgaan in een verhaal.”
Na Afblijven besloot Peters het regiestokje over te dragen aan iemand anders. “Zowel verantwoordelijk zijn voor het scenario als voor de regie betekende een hoge tijdsdruk. Dit werkt veel prettiger. Bovendien heb ik liever dat wanneer er iets niet goed is aan het scenario iemand anders dat opmerkt. Je moet toch ook een soort afstand tot je eigen werk kunnen bewaren. Al begint het ontzettend te kriebelen om weer zelf te gaan regisseren, maar ik zit nog steeds te wachten op Sonny Boy, waarvoor de opnamen eigenlijk dit najaar zouden starten. Ik kon ook niet Lover of Loser doen én ook nog Sonny Boy, want dan ben je echt helemaal kapot. Het is altijd wel even een soort van tropentijd: ontzettend leuk, maar ook heel druk.”
Sonny Boy
Sonny Boy gaat over een waargebeurde liefdesgeschiedenis tussen twee gewone mensen: de oer-Hollandse Rika, moeder van 4 kinderen, en de 17 jaar jongere, Surinaamse Waldemar. Hun liefde weet bijna alle vooroordelen en tegenwerking van de buitenwereld te overleven, maar blijkt uiteindelijk niet bestand tegen de vernietigende kracht van de oorlog. De film zou eigenlijk dit jaar nog gemaakt worden, maar zoals zo vaak gooiden financieringsproblemen roet in het eten. “We zijn daar al heel lang mee bezig en we waren in principe rond, maar het suppletiefonds heeft ‘nee’ gezegd, waardoor we nu weer in de wachtkamer zitten. Momenteel zijn we aan het procederen … een hoop gedoe.”
Sonny Boy is gebaseerd op het gelijknamige, beroemde en succesvolle boek van Annejet van der Zijl. “Het verhaal gaat over volwassenen, maar de film is ook voor scholieren interessant. Ik heb er echt ontzettend veel zin in, maar de handrem zit er nog op. Het zou de eerste film van mij zijn die niet specifiek op de jeugd gericht is. Het probleem is dat het een dure film betreft, omdat het verhaal zich grotendeels in de jaren dertig en veertig afspeelt. Je moet een oude tijd opnieuw tot leven brengen.”
Spijt?
Ongeacht het succes van Lover of Loser wordt volgend jaar gestart met voorlopig de laatste film naar een jeugdboek van Slee. De schrijfster heeft een grote voorkeur voor haar boek ‘Spijt!’, Peters is iets terughoudender. “Het is nog niet honderd procent zeker. ‘Spijt!’ is wel één van haar beroemdste boeken, maar ik heb zelf een beetje moeite om een boek over zelfmoord te verfilmen. Film is toch heel anders dan een boek. Het is veel directer en veel meer confronterend; je kunt niet ontsnappen aan het beeld. Ook is het lastig om precíes de juiste snaar te raken, zoals Slee dat in haar boek doet. Je wordt al snel te direct. Maar het is natuurlijk een grote uitdaging, dus wie weet.”
Lover of Loser draait vanaf 2 oktober in de Nederlandse bioscopen. Lees ook ons setverslag, de interviews met Carry Slee, Martijn Lakemeier, Claire Bender en binnenkort met Dave Schram.
Reacties zijn gesloten.