De recensie in de Volkskrant was genadeloos. Kenau kreeg 1 ster: “Als historisch drama is Kenau onbeholpen en infantiel”. Onbeholpen en infantiel gaat wel een beetje ver. De film is misschien niet het eerbetoon dat een vrouw als Kenau verdiend zou hebben, maar het is toch een redelijk vermakelijke film geworden.
Een interessant verhaal heeft Kenau zeker. Het historische drama gaat over het manwijf van Haarlem dat de vrouwen van de stad aanspoorde om zich te verzetten tegen de Spanjaarden. Of een film historisch accuraat is valt altijd over te twisten, maar zelfs in de geschiedschrijving over Kenau bestaan al heel lang twijfels. Daarom was het geen slechte keuze om een film te maken die het vooral van vermaak moet hebben en die de kijker in ieder geval achterlaat met interesse voor dit bijzondere verhaal over deze even bijzondere vrouw.
Geschiedenis
Toch probeert Kenau ook geschiedenisles te geven, wat duidelijk wordt door teksten die de film inleiden en afsluiten. De inleiding vertelt dat Zutphen door de Spanjaarden is overwonnen; de stad is verbrand en de bevolking uitgemoord. Nu begint aan het einde van 1572 het beleg van Haarlem. De bestuurders van de stad zijn in discussie. Moeten ze de stad overgeven of moeten ze vechten om andere steden de tijd te gunnen om zich te bewapenen? Een persoon die zeker weet dat er gevochten moet worden is Kenau. De scheepsbouwster heeft haar dochter verloren en is daardoor vastberaden om de aanhangers van Filips II tegen te houden. Ze roept de vrouwen van Haarlem op zich aan te sluiten bij het verzet en de muren te bemannen. Kenau wordt al snel bekend en berucht bij de Spanjaarden.
De epische sfeer die de film probeert te creëren met de historische feiten en bombastische muziek werkt niet erg overtuigend. De Spanjaarden zijn niet angstaanjagend en de vechtscènes en bestormingen van de muren zijn net iets te knullig om echt spannend te zijn. Een pluspunt is het volledig nagemaakte Haarlem van de 16e eeuw. Er is duidelijk veel aandacht besteed aan de kleding en de set. Ook wordende originele talen gesproken om een zo echt mogelijk beeld te creëren van een zwarte periode in de Nederlandse geschiedenis.
Liefdesverhalen
Op het acteerwerk is ook niks aan te merken. Kenau wordt gespeeld door Monic Hendrickx en er was waarschijnlijk niemand die haar beter had kunnen vertolken. Kenau is neergezet als een stoere maar gekwelde vrouw. De vastberaden strijdster is ook een moeder die het verlies van een van haar dochters moeilijk kan verwerken. Sallie Harmsen speelt knap haar andere dochter Cathelijne, die de schuld krijgt van de dood van Kenau’s oogappel. Zij zoekt haar heil bij een van de soldaten, waar een onbenullig liefdesverhaal uit voortkomt. Kenau lijkt intussen gevoelens te ontwikkelen voor de Haarlemse legerkapitein (Barry Atsma). Die liefdesvertakkingen in het verhaal waren niet nodig geweest en maken het verhaal over een stoere vrouw net iets te sentimenteel.
Een van de leukste momenten is ook meteen typerend voor de hele film. De vrouwen van Haarlem overvallen op hun schaatsen een colonne van Spanjaarden die karren met voorraden vervoeren. Het is leuk om te zien dat de vrouwen op een echte Nederlandse manier de Spanjaarden beet weten te nemen, maar het is wel erg bijzonder dat een groep ongetrainde vrouwen als volleerde krijgers een groep flinke Spanjaarden overvalt.
De film is dan ook meer vermakelijk dan dat het een integere en geloofwaardige studie van Kenau of het beleg van Haarlem is. Kenau is gericht op amusement en laat de kijker achter met een interesse voor het echte historische verhaal. Maar als epische film of mooie karakterstudie laat het te wensen over.
Waardering: ** 1/2
Regisseur: Maarten Treurniet
Scenario: Karen van Holst Pellekaan & Marnie Blok
Producenten: San Fu Malta, Els Rientjes
Met: Monic Hendrickx, Barry Atsma, Sallie Harmsen
Taal: Nederlands
Speelduur: 110 minuten / Kleur
Te zien vanaf: 6 maart 2014