Regisseur Stijn Coninx maakte enkele jaren geleden al een oerdegelijke en aanstekelijke film over de legendarische zingende non, Soeur Sourire. Nu komt hij met een biopic over Rocco Granata, de van oorsprong Italiaanse zanger van de wereldwijde hit ‘Marina’. Ook dit keer dompelt Coninx de kijker onder in een zweem van warmte en nostalgie.

Muziek
Italië 1948. De 10-jarige Rocco groeit op in een prachtig maar arm bergdorpje in Calabrië, tot zijn vader Salvatore op een dag beslist om op zoek te gaan naar een betere toekomst voor zijn gezin. Hij vertrekt naar het beloofde land, België, om daar op korte tijd veel geld te verdienen in de steenkoolmijnen, en dan naar zijn geboorteland terug te keren. Maar al vlug laat hij zijn gezin overkomen naar Waterschei, en zo wordt de jonge Rocco van de ene dag op de andere een migrant, met alle gevolgen van dien. De grauwe mijnstreek in Limburg, de ijzige winters, het racisme en de vreemde taal en cultuur zijn een domper op de levensvreugde van de kleine jongen. Rocco wil zijn zoals de andere kinderen en iemand worden en iets betekenen in het leven. Hij zoekt tegen de wil en overtuiging van zijn vader een uitweg via de muziek én de liefde, en volgt zijn hart en passie om een eigen droom te realiseren.

Nostalgie
De Vlaamse cineast Stijn Coninx maakte in 1992 met Daens een film die de wereld veroverde. De sociaal-realistische film over strijd tegen Charles Woeste in Aalst aan het eind van de 19e eeuw werd zelfs genomineerd voor een Oscar voor Beste buitenlandse film. Die prestatie heeft de regisseur nadien niet meer weten te evenaren, maar met Marina bewijst hij wederom, na onder meer verder nog Licht (1998) en Verder dan de Maan (2003), een van de meest vaardige regisseurs van de Lage Landen te zijn. Niet alles overtuigt aan Marina, maar Coninx maakt van de film een groots opgezet epos, dat de kijker meeneemt naar het België van de jaren vijftig, vol warmte en sentiment. Het grootste pluspunt van Marina is – naast Granata’s muziek – hoofdrolspeler Matteo Simoni, die de film van een groot enthousiasme voorziet. Het tempo ligt niet altijd even hoog, maar voor wie even in een zweem van nostalgie wilt verblijven, is Marina een lekker tussendoortje.

Waardering: ***

Te zien: inmiddels te zien in de bioscoop.