Margot Schaap maakte in 2009 de One Night Stand Lynn, nu komt ze met Flarden van Thomas. In beide films focust Schaap zich op op het oog willekeurige handelingen en sequenties; in dienst van een plot staan ze niet. Het zijn flarden, lijnen en kleuren, die een tekening moeten vormgeven. 

Benauwd
Flarden van Thomas toont flarden uit het (jeugdige) leven van Thomas, een jongen die niet gezien en gehoord wordt door zijn omgeving en (hierdoor?) met benauwdheidsklachten rondloopt. Hij bezoekt een magnetiseur en paranormaal persoon, maar zijn problemen lijken niet minder te worden, integendeel.

Deze tweede One Night Stand van regisseuse Margot Schaap toont op observerende wijze de belevingswereld van Thomas, zijn interpretatie van relaties in zijn omgeving en de personen met wie hij in contact komt. Echt stelling nemen doet Schaap niet, al wordt er in sommige situaties wel nadrukkelijk naar een bepaalde gedachtegang gehint. Zo lijkt Thomas’ vader niet alleen oog te hebben voor zijn eigen vrouw en speelt de magnetiseur een dubieuze rol.

De fragmentarisch opgezette Flarden van Thomas oogt soms wat knullig (met name in enkele gespreksscenes die naturel moeten aanvoelen) en heeft een teleurstellend einde, maar is hoe dan ook interessant en smaakt naar meer. Het meeste indruk maakt de film in de scènes waarin Thomas zijn kriebelhoest niet kan onderdrukken. Op die momenten voelt ook de kijker zich benauwd. En niet alleen fysiek, maar ook – en evenals Thomas vooral – mentaal.

Waardering: ***

Te zien: vrijdag 20 december, 23.15 uur op Nederland 2.