web analytics

Threes Anna: ‘Ik vind het niet moeilijk mijn eigen werk te verfilmen’

Reacties zijn gesloten

Zondag gaat tijdens het Nederlands Film Festival Threes Anna’s tweede speelfilm Silent City in premiere. Neerlands Filmdoek sprak met de regisseuse over haar nieuwste productie. ‘Silent City is een hartverwarmende, poëtische film over een rauwe wereld.’

Silent City is een verfilming van je eigen roman ‘De stille Stad’. Wat was voor jou de reden om hiervan ook een film te maken?

Toen mijn roman De stille Stad uitkwam was ik de film The Bird can’t Fly aan het draaien in Zuid-Afrika. Ik maakte dus helemaal niets mee van de commotie rond de verschijning van het boek. Toen ik weer thuiskwam, was het boek al in de tweede druk. Interviews geven over iets wat ik heb gemaakt is voor mij ook afscheid nemen. Ik heb dat bij het boek nooit kunnen doen, en was dus nog niet klaar met het verhaal. Toen besloot ik dat ik het moest gaan verfilmen.

– Is het verfilmen van je eigen boek niet lastig?

Ik heb tot nu toe mijn hele leven alleen maar mijn eigen werk geschreven en geregisseerd. Het zou niet in mijn hoofd opkomen iets van iemand anders te maken. Daar komt trouwens binnenkort verandering in, maar daarover kan ik nu nog niks vertellen. Ik vind het niet moeilijk mijn eigen werk te verfilmen. Ik durf er rücksichtslos in te hakken, omdat ik precies weet wat het hart van het verhaal is.

– Waarin zit het belangrijkste verschil tussen het schrijven van een boek en het maken van een film?

Geld. Want het kost niets om te schrijven dat een jonge Nederlandse vrouw in Tokio over straat loopt, dat het hard regent, dat auto’s door plassen rijden, en dat mannen en vrouwen schuilen onder grote zwarte paraplu’s. Maar als je dat wilt filmen! Reken maar uit: crew naar Tokio vliegen, in hotels stoppen, straten afzetten, regenmachines, auto’s en figuranten regelen. Dat loopt al snel in de papieren.

– Waar gaat de film voor jou over?

Deze coming of age-film gaat over: eenzaam zijn tussen duizenden mensen en over de cultuurverschillen tussen Oost en West (Azië en West-Europa).

– Hoe verliepen de opnames en de samenwerking met de internationale cast en crew?

Al mijn hele leven werk ik uitsluitend met internationale crews. Ik weet dus niet goed hoe het is om met alleen Nederlanders te werken. Onze crew bestond uit mensen van 17 verschillende nationaliteiten. Dat vind ik heerlijk, want mijn ervaring is dat mensen veel opener zijn als ze elkaar niet allemaal kennen. Voor mij waren de opnames dan ook een feest, zelfs met de tientallen problemen die we onderweg tegenkwamen. Als je ergens samen helemaal voor gaat, kun je de moeilijkste berg bedwingen. Ik heb tijdens het draaien trouwens live de making-of getwitterd @threesanna, dus daar kun je alle drama’s nog terugvinden.

– Hoe was het werken in Japan, wat maakt Japan zo speciaal?

Een film draaien in Japan is lastig, omdat de autoriteiten zelden vergunningen afgeven en het onbetaalbaar is. We moesten dus heel creatief zijn. Daarom hebben we de scènes op straat en in de metro van Tokio guerrilla gedraaid, d.w.z. met een ultra-kleine crew. Zo waren we watervlug en tegen de tijd dat de Japanners zich begonnen af te vragen of wij iets wel mochten filmen, waren we allang weer vertrokken naar de volgende locatie.

– Had dit verhaal ook ergens anders verteld kunnen worden dan in Japan?

Nee, dit verhaal kon nergens anders dan in Japan én met Japanners worden gemaakt, want het gaat juist over de clash tussen deze twee totaal verschillende culturen. Hier loopt een jonge ambitieuze westerse vrouw op tegen de regels, de hiërarchie en de cultuurverschillen in de Japanse keuken waar ze in de leer is bij een meester-kok.

– Wat kunnen we van Silent City verwachten?

Een hartverwarmende poëtische film over een rauwe wereld. Maar ook een eet-film, al is het heel anders dan je verwacht. Daarnaast zien we voor het eerst een heel groot nieuw talent. Want het is het debuut van Laurence Roothooft, een fantastische Vlaamse actrice die accentloos Nederlands kan spreken.

– Tot slot: kun je al iets meer vertellen over je volgende project?

Tegelijkertijd met de film verschijnt in de boekhandel mijn nieuwe roman Het laatste land, die gaat over een kleine afgelegen eilandengroep in de Atlantische Oceaan, waar het leven goed en welvarend is, tot een zware storm over het gebied raast en al het contact met de rest van de wereld wordt verbroken. Het verhaal gaat over hoe onverwacht snel een gelukkige en moderne samenleving kan afbrokkelen, terwijl iedereen wanhopig probeert te overleven.

Daarnaast ben ik net begonnen aan een heel speciaal project in KunstFort Asperen, dat als de financiën rondkomen de hele volgende zomer te zien is. Verder ben ik bezig met twee nieuwe films en een nieuwe roman.

Silent City gaat vanavond in premiere op het Nederlands Film Festival. Vanaf 4 oktober is de film in heel Nederland te zien.

Reacties zijn gesloten.